GPS je moćna navigacijska tehnologija, ali ne radi tako dobro u svim uslovima. Unutar zgrada, pod zemljom ili pod vodom GPS sustavi nailaze na probleme jer signal slabi, a japanski stručnjaci sada navode da su razvili i testirali alternativnu tehnologiju.
GPS koristi mrežu satelita u preciznim orbitama oko Zemlje, a prijemnici u uređajima poput mobitela neprestano osluškuju signale s tih satelita. Uređaji mogu utvrditi koliko su udaljeni od bilo kojeg detektiranog GPS satelita, a kada pokupe signale s najmanje četiri od njih, uređaj može odrediti njihov relativni položaj na tlu, preciznosti do nekoliko metara.
Iako je ovo prilično precizno za svakodnevnu upotrebu, GPS signali se odbijaju od kamenja, vode i površina poput zidova, što znači da sistem gubi preciznost pod zemljom, pod vodom, unutar zgrada ili čak samo u gusto izgrađenim područjima. Stručnjaci sa Univerziteta u Tokiju razvili novu tehnologiju koju su nazvali muometrijski bežični navigacijski sistem (MuWNS), koji je dizajniran da bude precizniji baš u tim situacijama.
Ključ MuWNS-a je da ‘signali’ koje prati mogu proći kroz čvrste materijale. Ovi signali su čestice poznate kao mioni, koje nastaju kada kozmičke zrake uđu u Zemljinu atmosferu i stupe u interakciju s već prisutnim česticama, stvarajući kaskadu sekundarnih čestica. Procjenjuje se da je svaki kvadratni metar Zemljine površine zasut s oko 10.000 miona svake minute.
Tim je testirao MuWNS u višekatnici, gdje bi obični GPS imao problema s održavanjem svoje preciznosti. Naučnik koji je nosio ručni mionski detektor poslan je u podrum zgrade, a položaj tog detektora praćen je pomoću četiri referentne stanice na šestom spratu zgrade. Te referentne stanice funkcionirale su poput GPS satelita, praćenjem staza miona koje je uhvatila svaka stanica i detektor, apoložaj naučnika mogao se pratiti s visokim stepenom tačnosti. Ipak, ima još dosta prostora za napredak, navode.
‘Trenutna točnost MuWNS-a je između 2 m i 25 m , s rasponom do 100 m, ovisno o dubini i brzini osobe koja hoda’, rekao je profesor Hiroyuki Tanaka, glavni autor studije.
‘Ovo je jednako dobro, ako ne i bolje od GPS pozicioniranja u jednoj tački iznad zemlje u urbanim područjima. Ali još je daleko od praktičnog nivoa.’
Posljednjih godina mionski detektori također su pomogli naučnicima da zavire u čvrste strukture poput Velike piramide u Gazi i testiraju precizan sistem sinkronizacije sata koji radi pod zemljom i pod vodom. Ovaj posljednji eksperiment pokazuje da bi jednog dana ova tehnologija mogla pomoći u poboljšanju GPS-a u područjima gdje trenutno ne radi dobro, prenosi tportal.hr
Istraživanje je objavljeno u časopisu iScience.
