Nedavna epidemija antraksa u Rusiji potvrdila je ono što je jedan malo norveški grad znao još davno – da bi umiranje trebalo da bude ilegalno.
Arktički grad Longyearbyen, u kojem se 2.100 stanovnika trenutno bori protiv izuzetno niskih temperatura, donio je ovaj neobičan zakon 1950. godine.
Razlog za to krije se u permafrostu, koji sprečava raspadanje tijela na gradskom groblju, što znači da bi smrtonosni virusi mogli da prežive i dovedu u opasnost brojne živote ukoliko jednog dana dođe do odmrzavanja permafrosta.
To bi moglo da objasni i epidemiju antraksa u Rusiji 2016. godine, kada je toplotni talas odledio permafrost i doprineo širenju ove bakterijske bolesti sa mrtvog jelena na druge jelene, usmrtivši više od 2.300 jedinki.
Naučnici su takođe u leševima na Aljasci i u Longyearbyenu pronašli tragove španske groznice, pa danas smrtno bolesni stanovnici oslaze u druga mjesta da umru, dok se tijela onih koji iznenada preminu sahranjuju na grobljima u drugim gradovima.
Jedini izuzetak je kremacija, koja uništava ili deaktivira opasne viruse.
Trudnice se takođe podstiču na porođaj van grada, jer se na ovoj teritoriji – u arhipelagu Svalbard – nalazi samo jedna mala bolnica.
Inače, Longyearbyen nije jednino mjesto na svijetu koje je zabranilo umiranje. Brojni gradovi u Italiji i Francuskoj donijeli su istu odluku zbog prenatrpanosti lokalnog groblja. (kurir.rs)
