Bivši visoki obavještajac SFRJ i Tuđmanov ministar i saradnik Josip Manolić tvrdi da je Željko Ražnatović Arkan nabavljao oružje za Hrvatsku i da je prodao hrvatskom vrhu video-zapis ubistava na Ovčari.
U nedavno objavljenim memoarima “Politika i domovina”, koji su izazvali veliku pažnju javnosti, Manolić tvrdi da postoje dokazi da je Arkan šleperima oružja platio slobodu i puštanje iz zatvora u Hrvatskoj.
Arkan je tokom istrage i boravka u Remetincu postao dobavljač oružja za potrebe Republike Hrvatske. Početkom 1991. godine, tačnije u aprilu, Hrvatska je od njegove firme iz vojnog skladišta u Batajnici kupila mnogo oružja.
“To su pretežno bili kalašnjikovi “AK 47″ i protivtenkovsko naoružanje. Radilo se o dvanaest šlepera”, navodi Manolić.
Iznoseći tvrdnje koje mijenjaju sliku o dešavanjima u Hrvatskoj tokom sukoba devedesetih godina, Manolić navodi da su u tim operacijama sa Arkanom učestvovali neki osječki “gospodari života i smrti”.
Arkanu pare i zlato, Tuđmanu kaseta
“Detalje o svemu tome znaju i neki živi Vukovarci, sklonjeni na ostrvu Krku, kao i oni koji su pratili šlepere do istovara”, navodi nekadašnji jugoslovenski i Tuđmanov visoki funkcioner.
“Oružje je plaćeno, a neki pojedinci u zgradi Županijskog suda u Osijeku pripremili su dvije aktovke pune zlata i srebra. O cijelom slučaju postoji zabilješka u Državnom tužiteljstvu”, navodi Manolić.
On tvrdi da je februaru 1992. godine Franjo Tuđman isplatio dva miliona njemačkih maraka za nabavku video zapisa koji je posjedovao Željko Ražnatović Arkan. Navodno to piše u dokumentima koje hrvatska država i danas ima.
“Gotov novac odnesen je Arkanu, a video kaseta, zamotana u aluminijsku foliju, predata je Tuđmanu u njegovoj porodičnoj kući u Nazorovoj ulici”, piše Manolić i precizira da se radilo o ubistvima na Ovčari.
On tvrdi da postoje dokumenti koji govore o tom video zapisu, te da se nada da u međuvremenu nisu uništeni.
Manolićeva knjiga, kako navode hrvatski mediji, baca drugačije svjetlo na mnoga dešanja u Hrvatskoj devedesetih godina na političkom, ekonomskom i vojnom planu.
Tuđman strahovao od “nove ustaške države”
Tako Manolić navodi da je Tuđman strahovao od grupe političkih moćnika koji su htjeli da naprave novu ustašku državu.
Manolić citira Tuđmanov govor sa sjednice Predsjedništva HDZ-a s početka devedesetih, u kome on kao ustaške ekstremiste proziva Vladimira Šeksa (označavajući ga kao inspiratora), Antu Kutlea, Veru Stanić, Ivana Bobetka, Žarka Domljana, Milana Kovač, Vicu Vukojevića..
U “ustašku grupu” Tuđman je stavio i Đuru Pericu i Zvonimira Markovića.
Ta grupa, prema Manoliću, bila je povezana sa pojedincima na terenu, i intenzivno radila na terenu na formiranju posebnih odreda, mimo policije i garde.
Te grupe i odredi javno su propagirali ustašku Pavelićevu politiku i stvaranje nove NDH. Posebnu pomoć u tome pružala im je skupština grada Zagreba sa tadašnjim gradonačelniklom, nekadašnjim glumcem, Borisom Buzančićem.
