Za razliku od ogromnog broja novih, skupih terapija i tehnika neobičnih naziva, kojima smo izloženi poslednjih godina, hortikulturna terapija je metoda vijekovima prisutna u životu ljudi.
Doduše, u početku je ideja bila sasvim pragmatična – kako proizvesti hranu i obezbijediti porodicu i sebe, ali poslednjih decenija se o baštovanstvu otvoreno govori kao o terapiji koja ima blagotvorno dejstvo na kompletan psiho-fizički razvoj i kondiciju kako zdravih ljudi, tako i onih sa posebnim potrebama.
Bavljenje biljkama, boravak u prirodi, fizička aktivnost čine da svako ljudsko biće, bez obzira na tjelesna i intelektualna ograničenja kao i lične kapacitete bude produktivno, kreativno, da stiče nova znanja i opušta se.
U ovom procesu su angažovane motoričke, senzorne, perceptivne, kognitivne, afektivne, duhovne i psiho-socijalne vještine čoveka, a najlepši dio bavljenja biljkama je što, osim divnog osjećaja relaksiranosti i spokoja, ima i cvijeća, voća, urednog travnjaka…
Hortikulturna terapija odnosno socijalna i terapeutska hortikultura (skraćeno STH) je zvanična terapijska tehnika koja najveći broj pristalica ima u Americi. Američka hortikulturna asocijacija terapeuta (AHTA) je udruženje koje angažuje obučene, trenirane terapeute, a oni, kroz precizno osmišljene i isplanirane aktivnosti bazirane na sadnji i njezi biljaka, postižu zavidne rezultate sa klijentima.
U pitanju su rehabilitacioni timovi stručnjaka, sastavljeni od doktora, psihologa, psihijatara, terapeuta koji postepeno uvode klijente u sve faze baštovanstva – od sijanja i sađenja, preko zalivanja, okopavanja, prihranjivanja, plijevljenja i presađivanja, do finalne prodaje sopstvenom rukom i energijom odgajenih odraslih primjeraka biljaka. Na taj način, osobe koje su pomoć potražile jer se osjećaju neadaptirano, nesrećno, neuspješno, bezvijredno, izgubljeno, očajno, kroz sasvim prirodan i naizgled običan proces asistiranja u rastu i razvoju biljke i sami doživljavaju nevjerovatnu transformaciju, rastu, razvijaju se i evoluiraju.
Njihovo samopouzdanje jača, osjećanje sopstvene vrijednosti, smisla i svrsishodnosti osnažuje, a time se značajno popravlja i njihovo zdravstveno stanje i kvalitet njihovog života uopšte. (lovesensa.rs)
