Bivši zatvorenik tužio je Hrvatsku zbog loših uslova u zatvoru, a Evropski sud za ljudska prava u Starzburu presudio je u njegovu korist.

Tužbu zbog povrede zagarantovanih ljudskih prava i osnovnih sloboda podnio je bivši zatvorenik koji je kaznu od 2008. do 2013. služio u Varaždinu, Zagrebu, Lepoglavi i Bjelovaru.

Bivši zatvorenik je u oktobru 2020. podnio ustavnu tužbu protiv građanske presude kojom je odbijena njegova tužba za naknadu štete zbog uslova u zatvorima.

Ustavni sud je u martu 2021. godine, pozivajući se na svoju novu praksu, proglasio tu ustavnu tužbu nedopuštenom zbog nekorištenja preventivnih sredstava poput zahtjeva za sudsku zaštitu ili pritužbi upravi.

Evropski sud za ljudska prava utvrdio je da je takav razvoj ustavnosudske prakse u skladu s praksom Evropskog suda, ali je izrazio bojazan zbog retroaktivne primjene uslova dopuštenosti za podnošenje ustavne tužbe, kao i zbog nedostatka prelaznog perioda primjene nove prakse.

Evropski sud je zaključio da je odbacivanje ustavne tužbe predstavljalo nerazmjerno ograničenje njegovih prava na pristup Ustavnom sudu.

Na prigovore zbog neodgovarajućih uslova u zatvorima u kojima je zatvorenik boravio Evropski sud je odbacio dio zahtjeva koji se odnosio na neodgovarajuće uslove u zatvoru u Varaždinu.

Na preostali dio zahtjeva sud je primijenio već postojeću praksu i načela te je zbog nedostatka minimalnog ličnog prostora, ispod tri metra kvadratna, u zatvorima u Zagrebu i Lepoglavi utvrdio povredu Konvencije o zaštiti ljudskih prava i osnovih sloboda.

U odnosu na uslove u bjelovarskom zatvoru sud je utvrdio da je podnosilac tužbe samo u kraćim, povremenim periodima bio podvrgnut neznatnim ograničenjima prostora, ali mu je bila omogućena dovoljna sloboda kretanja i aktivnosti izvan ćelije.

Postane li presuda pravosnažna, Hrvatska treba da isplati 9.900 eura i još 3.000 eura za troškove postupka.