Koliko puta ste se začudili kada ste saznali da je neki plod koji jedete u slanim obrocima, recimo paradajz, zapravo voće? Na osnovu čega se uopšte uspostavlja ova razlika?

Jeste li čuli za debatu koja se vodila između kuhara i botaničara i koja je 1893. godine dovela do pokretanja sudskog postupka? U neobičnom slučaju Niksa protiv Hedena, sud je donio odluku da paradajz koji se uvozi treba da se oporezuje kao povrće, prije nego kao voće (čija je stopa oporezivanja znatno manja). Sud je u ovom slučaju koristio botaničke definicije, ali je ipak usvojio praktičnu primjenu ovih plodova u oblasti kulinarstva i na taj način donio presudu.

Breskva je voće, a mrkva je, definitivno, povrće. Međutim, čuveni Venov dijagram koji se odnosi na ova dva proizvoda pokazuje preklapanje koje proističe iz činjenice da nešto svrstavate u kategoriju voća ili povrća u zavisnosti od toga da li ste kuhar ili baštovan.

Paradajz, takođe, pokazuje preklapanje na Venovom dijagramu, dakle, po kojim osobinama je paradajz voće, a po kojim povrće?

Iz aspekta botanike, pod voćem podrazumijevamo samo ono što se razvija iz plodnika biljke koja cvjeta, dok se pod povrćem podrazumijevaju ostali dijelovi biljke: korijen, list i stablo. Po ovim standardima, plodovi koji se razvijaju iz sjemena poput jabuka, paradajza i tikvice su voće, dok u povrće spadaju: korijenje (repa i krompir), lišće (špinat, zelena salata i kelj) i stabla (celer i brokoli).

Ipak, iz aspekta kulinarstva ova podjela izgleda potpuno drugačije. Mnoge biljke koje se u botanici smatraju voćem – ali koje su više slane nego slatke – kuhari svrstavaju u povrće. Na primjer, patlidžan, paradajz i paprike spadaju u povrće. (nationalgeographic.rs)