U korijenu želje za svjetlijom bojom kose krije se naša težnja da izgledamo drugačije\”, kaže za \”Diskaveri\” Piter Frost, antropolog sa Laval univerziteta u Kvebeku. \”Većina populacije je tamnokosa, pa se plavuše izdvajaju iz mase.\”

Čežnja za svijetlim vlasima počinje prije mnogo milenijuma, još otkako su se prve plavuše pojavile na Zemlji, privlačeći pažnju suprotnog pola bojom kose koja ih je činila upadljivijim i po kojoj su se razlikovale od većine.

\”Boja kose koja je uobičajena za određeno podneblje postaje manje atraktivna, jer se doživljava kao suviše \'obična\’, i samim tim manje privlačna. Sve što pomalo odstupa od prosjeka – privlači poglede\”, objašnjava Frost.

Savremeni čovjek evoluirao je u Africi. Čak i nakon migracija na tlo Evrope, prije oko 35.000 godina, dominantna boja kose bila je vrlo tamna, kažu naučnici. Zatim su se prije 10 ili 15 hiljada godina, kod ljudi na sjeveru i istoku Evrope desile promjene na genu MC1R, \”nadležnom\” za boju kose, koje su kao posljedicu imale varijacije u nijansama od smeđe, preko riđe do plave.

Boja očiju, koju određuje više gena, uključujući i OCA2, počela je da se mijenja u isto vrijeme, pokazuju naučne studije. Neki naučnici smatraju da je do promjene u boji tena, očiju i kose došlo da bi ljudi iz sjevernijih predjela lakše primali vitamin D. Ali, Frost ima drugačiju teoriju.

Tokom posljednjeg velikog Ledenog doba, kaže on, muškarci su morali da prevaljuju ogromne razdaljine kroz arktičku tundru da bi ulovili životinje kojima su se prehranjivali. To je dovelo do više stope smrtnosti muškaraca, kao i smanjenjem šansi za poligamiju jer je bilo gotovo nemoguće prehranjivati više od jedne porodice u takvim uslovima.

Pošto su žene postale brojnije od muškaraca, veće šanse da privuku mušku pažnju imale su one koje su se po nečemu izdvajale iz mase. Plavooke žene svijetle puti i zlatne kose privlačile su poglede i bile dopadljivije i atraktivnije od tamnokosih.

Muškarci nisu bili izloženi tom pritisku, što po Frostu objašnjava činjenicu da se i danas rađa više djevojčica nego dječaka sa plavom kosom, kao i to što kod djevojčica kosa tamni mnogo sporije nego kod dječaka.

Frostovu teoriju potvrđuje i to što se farbe za kosu u svijetlim nijansama najbolje prodaju u zemljama na primjer Latinske Amerike, u kojima je prirodno dominantna tamna kosa, dok u Švedskoj recimo, gdje je većina populacije svjetlokosa, bolje \”idu\” farbe u tamnijim tonovima.

Pored želje da se razlikujemo od drugih, plava kosa je odraz podsvjesne želje da izgledamo \”mlađe i slađe\”, zbog toga što je prirodno svijetla kosa češća kod djece nego kod odraslih.

Teorijom da muškarci više vole plavuše nedavno su se pozabavili i istraživači sa Univerziteta u Vestminsteru. Oni su izveli jedan mali eksperiment kako bi provjerili koliko boja kose utiče na privlačnost žena. Ista žena otišla je u tri kafića u Londonu, naizmjenično sa plavom, smeđom i crvenom perikom.

Bilježili su koliko joj, svaki put, prilazi muškaraca od kojih su zatim tražili daocijene njenu privlačnost i inteligenciju.

Prema rezultatima istraživanja, objavljenim u časopisu \”Scandinavian Journal of Psychology\”, najviše muškaraca se udvaralo plavuši (60), zatim brineti (42), a najmanje crvenokosoj (18).

Ali, kada su bili upitani koja je od njih tri po njihovom mišljenju najatraktivnija i najinteligentnija, muškarci bi mahom odgovarali \”brineta\”.

Viren Svami, vođa istraživanja, smatra da to ukazuje na promjenu ideala ženstvenosti.

\”Tokom \'60. i \'70. godina, Džeki Kenedi je za mnoge predstavljala ideal ljepote. Zatim su tokom \'80. i \'90. plavuše opet bile \'na cijeni\’. Nedavno je mit o \'ne naročito inteligentnoj\’ plavuši postao dominantan\”, objašnjava on.

Zašto muškarci radije prilaze plavušama iako im se brinete više dopadaju? Jer smatraju da su plavuše pristupačnije i da sa njima ima manje šansi da budu odbačeni, smatra Svami.

Mondo / Tuzlanski.ba