Naučnici su otkrili misteriozne RNK entitete u našim mikrobiomima, koji možda premošćuju praznine u genetskoj evoluciji.
Otkrivajući novo područje unutar mikrokozmosa naših tijela, naučnici su naišli na nešto što se čini kao potpuno nova kategorija entiteta, nalik virusima.
Mark Peifer, stanični biolog sa Univerziteta Sjeverne Karoline u SAD-u, ostao je zatečen otkrićem. To je suludo. Što više gledamo, to više ludih stvari vidimo, rekao je.
Nazvani “obelisci”, tim zagonetnim genetskim fragmentima nedostaju prepoznatljive sekvencije ili strukturne sličnosti s poznatim biološkim agensima.
Ivan Zheludev i njegov tim sa Univerziteta Stanford predlažu da bi ti neobični entiteti mogli činiti posebnu skupinu, koja bi mogla poslužiti kao veza između rudimentarnih genetskih molekula i složenijih virusa.
Identificirano gotovo 30.000 različitih obeliska
Opisani kao raznolika klasa RNK, obelisci su se infiltrirali u ljudske i globalne mikrobiome, ističe se u istraživanju koje je objavljeno na repozitoriju za pretisak bioRxiv.
Nazvani po svojim štapićastim RNK strukturama, obelisci posjeduju nevjerovatno sažete genetske sekvence, duge oko 1000 nukleotida.
Zheludev i njegove kolege, u istraživanjima koja tek treba biti recenzirana, pretražili su milione genetskih skupova podataka i identifikovali gotovo 30.000 različitih obeliska, prisutnih u približno 10 posto analiziranih ljudskih mikrobioma.
Posmatranje je pokazalo da se obelisci pojavljuju u 50 posto oralnih uzoraka pacijenata, što sugeriše da njihova prevalencija varira među dijelovima tijela.
Naučnici su izolovali jednu vrstu stanice domaćina, Streptococcus sanguinis, iz mikrobioma, koja sadrži obelisk s petljom od 1137 nukleotida.
Dok domaćini drugih obeliska ostaju nepoznati, istraživači nagađaju da bi neki mogli živjeti i unutar bakterija.
Jedinstvena uloga u staničnoj biologiji
Značajna odlika obeliska jest njihova sposobnost kodiranja nove klase proteina nazvanih oblini, koji zauzimaju znatan dio njihove genetske strukture. Iako se razlikuju od viroida, obeliscima nedostaje genetski materijal za stvaranje proteinskih ljuski, poput RNK virusa.
Štaviše, premašuju veličinu tipičnih genetskih molekula koje se nalaze u stanicama, kao što su plazmidi, što ukazuje na njihovu jedinstvenu ulogu u staničnoj biologiji.
Uprkos njihovom obilju, Zheludev i njegov tim nisu pronašli nikakav zamjetan uticaj obeliska na bakterijske domaćine ili mehanizme međustaničnog prijenosa. Znanstvenici predlažu da ti entiteti možda ne odgovaraju tradicionalnoj definiciji virusa te da možda više nalikuju RNK plazmidima. (Zimo.hr)
