Promocija knjige “Izgubljeni zavičaj”, autora Saše Burlice promovisana je sinoć u Plavoj sali BKC Tuzla.
O knjizi su pored autora govorili i promotori Vuk Kovačević, Fatmir Alispahić i Goran Mišić, a moderator programa bila je Erda Redžepagić.
O knjizi:
“Izgubljeni zavičaj” je knjiga koja kroz autentične likove i događaje vraća lijepa, draga, duhovita, sjetna i ponekad tužna sjećanja na tipičnu bosansku čaršiju. Koje, kao takve, nažalost, više nema. Na Vlasenicu!
Sjećanja na nezaboravljene muzičare, glumce i slikare, koji su odrastali na vlaseničkoj kaldrmi, na brice i frizere, čije pjesme i zajebancija još ozvanjaju vlaseničkim sokacima. Još se čuje i navijački huk sa tribina ovdašnjih fudbalskih i košarkaških klubova. Smijeh čika Muje Kurtagića i njegova radost sa Radikom Perendićem, poslije svake sportske pobjede, istovremeno strogo-blagi glas sportskog trenera Branka Čizmara. Ushićenje znanjem i perfekcionix Ekrema Babića i Tode Drakulića, sevdalinka za uzdah Refe Huremovića, ispod balkona neke nove cure, pristigle u čaršiju iz Zvornika, il’ Kladuše. I miris Isnamovih cigara, u kombinaciji ljuto-blaga – ‘Filter 57 i Milde Sorte’.
A dotle, u “Mačkovom podrumu”, kod Milana padalo bi se “u nesvijest” što od rakije, što od smijeha i duvanskog dima. U kući – kafani! Čak i Karamazovi su se “krstili”, čega su se ovdje nagledali.
Dotle je Amir sjedio sa kistom u ruci i beskonačno strpljivo dovršavao svoje novo slikarsko djelo, i jednim uhom slušao kako profesor Čobi poziva sa ulice svoje đake na još jedan karate trening.
Jutrom bi se začuo povjetarac s obližnjeg Viselca, Delijin glas uz dvije tri žice s njegove gitare, koji je pozivao ranoranioce na posao. I, poskakali bi iz postelja matičar Osmo i građevinac Velija, automehaničar Danga; zategnuo bi svoju kravatu političar Rade i Stevo i Ero…
I svi ostali koji su Vlasenicu napravili čaršijom…
Knjiga “Izgubljeni zavičaj” autora Saše Burlice je zapis o jednom vremenu, ljudima, gradu, prilikama i događajima koji su činili vlaseničku čaršiju i kakvom je autor doživljavao svoj rodni grad pišući o Vlasenici i njenim ljudima kroz novinska izdanja.
O autoru:
Saša Burlica je rođen 14.5.1956. godine u Vlasenici, gdje je zavrsio gimnaziju. Studirao je Fakultet političkih nauka u Beogradu. U novinarstvu je od svoje dvadesete godine. Još kao student radio je za tada prestiźnu beogradsku “Politiku Ekspres”, sarađivao u časopisu “Intervju”, pisao za “Ilustrovanu Politiku”.
Vratio se 1982. u rodnu Vlasenicu, na poziv novinara “Oslobođenja” Isnama Taljića i tada gl. i odg. urednika “Vlaseničkih novosti”. Ostao u opštinskim novinama do 1986. godine, a u to vrijeme zajedno sa Taljićem, Vukom Kovačevićem, Goranom Mišićem pravili opštinske novine, koje su se prodavale u desetak hiljada tiraža, što je predstavljalo neponovljiv i do sada nezabilježen uspjeh vlaseničkih novinara.
Na poziv sarajevskih “Večernjih novina”, Burlica je 1986. otišao u Tuzlu. Obavljao je poslove urednika i novinara tuzlanskog dopisništva sarajevskog dnevnika. Tu se iskazao kao pravi profesionalac ne bježeći od novinarskih izazova. Uvijek je bio u žiži događaja, brojnih afera koje su potresale BiH, ali i tadašnju Jugoslaviju. Sarađivao je, takođee, i sa brojnim sarajevskim časopisima i novinama, kao sto su Svijet, Una, SAN, VEN, AS. (Foto: Blicko Junior | Tuzlanski.ba)
