Sindikat solidarnosti  Tuzlanskog kantona, čiji su članovi obespravljeni radnici propalih firmi sa ovog kantona, u petak 5.02.2016. god. organizuje obilježavanje godišnjice februarskih demonstracija.

“Pozivamo sve građanke i građane, poniženi, obespravljeni i osiromašeni narod Tuzlanskog kantona na mirni protest kojim se obilježava GODIŠNJICA FEBRUARSKIH DEMONSTRACIJA. Dođite da šetnjom i mirnim protestom, obilježimo najvažniji datum u novijoj istoriji naše borbe za ljudska, građanska i radnička prava!” – navodi se u pozivu Sindikata Solidarnosti.

Okupljanje je najavljeno u 11:00 sati pred spaljenom zgradom “SODASO” na Slatini u kojoj je za vrijeme februarskih demonstracija 2014. god. bila smještena Vlada TK na čelu sa tadašnjim premijerom Seadom Čauševićem.

Februarski protesti u Bosni i Hercegovini bili su socijalne prirode. Započeti su u februaru 2014. u više gradova i mjesta u Bosni i Hercegovini. Demonstracije su započele 5. februara u Tuzli, a nastavljene su u drugim gradovima: Sarajevo, Zenica, Mostar, Jajce, Brčko, Bihać, Konjic, Prijedor, Travnik, Bugojno, Donji Vakuf, Kakanj, Visoko, Breza, Gračanica, Sanski Most, Cazin, Živinice, Goražde, Orašje, Novi Travnik, Vitez, Srebrenik, Bijeljina, Prozor, Tešanj i Livno.

Pozadina – Nakon Drugog svjetskog rata Tuzla je bila jedan od industrijskih centara tadašnje SFRJ, a kako njeno stanovništvo, tako i stanovništvo cijele SR BiH je bilo većinom zaposleno u industrijskom sektoru. Nakon Rata u Bosni i Hercegovini vladajuće strukture na entiteskom i kantonalnom nivou vrše privatizaciju državnih preduzeća veoma loše, nakon prelaska preduzeća u privatne ruke, većina njih prestaje s proizvodnjom zbog prodaje njihove imovine, a radnici ostaju bez zaposlenja. Nezaposlenost u savremenoj Bosni i Hercegovini postaje svakodnevni problem, pored korupcije koja je postala općeprisutna svakim danom bilježi jaču tendenciju. Nezaposlenost u BiH doseže 47 %, a prosječna plata iznosi 845 KM. Stanovištvo se sve više suočava s siromaštvom i glađu, nepotizmu, ponižavanju i ostalim vidovima ekonomske i moralne inferiornosti naspram vladajuće strukture i njihovih pristaša. U 2013. godini, list Ekonomist je uvrstio Bosnu i Hercegovinu među države koje će najvjerovatnije doživjeti socijalne nemire u 2014.godini.

Hronologija protesta u Tuzli:

4-5. februar – Protesti su inicirani nakon objave insolventnosti u četiri privatizirane fabrike u Tuzli (“Dita”, “Polihem”, “Poliochem” i Konjuh”). Zahtjevi radnika su bili da im se prije nego što se fabrike zatvore, isplate zarađene plate. Zatvaranjem fabrika pogođeno bi bilo oko 10.000 radnika, od kojih većina nije primila platu 54 mjeseca.

Nakon što je premijer Tuzlanskog kantona Sead Čaušević odbio da razgovara s radnicima, oko hiljadu demonstranata, sastavljenih od nezaposlenih građana i članova sindikata zatvorenih firmi je probivši kordon policije pokušalo provaliti u zgradu Vlade Tuzlanskog kantona. Demonstranti  su bacali kamenje, jaja i baklje na prozore zgrade i pri tom palili automobilske gume, blokirajući saobraćaj u tom dijelu grada. Tokom dana radnicima su se pridružile i druge grupe nezadovoljnih, a oko 14 sati došlo je do žestokog sukoba policije i demonstranata ispred zgrade Vlade. Nakon što je policija uspjela da razbije demonstrante, na mjestu događaja bilo je nekoliko lakše povrijeđenih osoba, a uhapšene su 22 osobe. Nakon toga je uspostavljen saobraćaj u Tuzli, a ukupno je povrijeđeno 18 demonstranata i pet policajaca.

6. februar – U četvrtak su se demonstracije proširile u više gradova u Bosni i Hercegovini, najprije kao znak podrške građanima Tuzle, u Sarajevu su se demonstranti sukobili s policijom, te je bio blokiran saobraćaj u središtu grada. Mitinzi podrške održani su i u Zenici i Mostaru. U Tuzli je na ulice izašlo oko 6.000 demonstranata, koji su gađali kamenjem zgradu Vlade Tuzlanskog kantona, palili svijeće i donosili ruže, tražeći ostavku Vlade Tuzlanskog kantona. Zapaljena je i zastava Tuzlanskog kantona. U poslijepodnevnim sukobima u Tuzli su ozlijeđena su 102 policajaca, s teškim povredama i 28 civila sa lakšim povredama izazvanim suzavcem. Uhapšeno je 27 osoba, od kojih su 22 puštene i protiv njih su podnijete prekršajne prijave, a petoro je zadržano u pritvoru. Protest u Tuzli su, preko facebok grupe Udar, organizovali radnici pet propalih industrijskih preduzeća i nezadovoljni građani.

7. februar – U trećem danu demonstracija u Tuzli, demonstranti su se okupili se na istom mjestu, zahtjevajući ostavku Vlade. U dvadeset većih gradova u Bosni su demonstracije nastavljene. Po službenim podacima u nemirima ozlijeđeno je 130 osoba, od čega 104 policajca. Nakon dugog oklijevanja oko 10.000 demonstranata probilo je kordon policije ispred zgrade Vlade Tuzlanskog kantona, a oko 100 demonstranata, koji su prodrli u zgradu bacali su namještaj i papire kroz proz zgrade koja je ubrzo zapaljena. Brza intervencija gradskih vatrogasaca nije uspijela, te se vatra ubrzo prošilrila na ostale spratove zgrade Vlade. Nakon objave da je jedan od pokretača akcije na facebooku uhapšen, demonstranti su se uputili prema zgradi Kanonalnog suda, zahtijevajući njegovo puštanje. Službenici Suda su pravovremeno evakuirani, a u gradu su zabilježeni dalji sukobi sa policijom, te upotreba suzavca. Istog dana zapaljena je i zgrada Općine Tuzla, nakon čega je obznanjeno da se policija pridružila demonstrantima, tada su sukobi sa policijom prekinuti.

U istovremenim nemirima u Brčkom, gradonačelnik Brčkog je uhapšen kao talac, a nedugo nakon toga pušten. U Tuzlanskom kantonu nije bilo nastave u osnovnim i srednjim školama, a studentima Univerziteta u Tuzli odloženi su ispiti.

8. februar – U jutarnjim satovima demonstracije su proširene u više gradova u Bosni i Hercegovini: Brčko Mostar, Jajce, Bihać, Prijedor, Travnik, Bugojno, Donji Vakuf, Kakanj, Visoko, Gračanica, Sanski Most, Cazin, Živinice, Goražde, Orašje, Srebrenik, Bijeljina, Prozor-Rama i Tešanj. Nemiri polako prestaju i pretvaraju se u mirne proteste, a ulice se polako čiste, te se saobraćaj normalizira.

Ishod ovih socijalnih nemira u Tuzli bio je smjena Vlade TK, formiranje Plenuma građana koji su tražili formiranje ekspertne” Vlade TK. (Tuzlanski.ba)