Narodno pozorište Tuzla nakon predpremijere, premijere i prve reprize nastavlja sa izvođenjem predstave koja je ušla u Guinnessovu knjigu rekorda kao najizvođenija na svijetu “Čisto ludilo”.
Ove vesela krimi priča sa makazama već je oduševila mnogobrojnu publiku koji su je imali priliku da pogledaju.
U predstavi igraju Ivana Perkunić (Barbara Filipović, frizerka), Edis Žilić (Edi Mučibabić, trgovac antikvitetima), Midhat Kušljugić (Toni Britvić, vlasnik salona Čisto ludilo) koji je bio zadužen i za dramaturšku adaptaciju, zatim Elvira Aljukić (Dinka Kovačević Pašić, otmjena gospođa), Armin Čatić (Šeki Zaklan, policijski inspektor) i Nedim Malkočević (Duško Pokrajčić, njegov pomoćnik).
U srijedu 17. maja predstava “Čisto ludilo” izvodi se u sali Narodnog pozorišta Tuzla od 19:30 sati.
Sve dodatne informacije i rezervacije mogu se dobiti na telefone: 035 251-645, 251-646 i 251-647 u Marketing službi Narodnog pozorišta Tuzla.
Specifičnost predstave koju su pripremili u Narodnom pozorištu Tuzla, pored svega što predstave inače nose, je pravilo „ovdje i sada“.
Ne matafizičko, uobraziljsko, nego baš činjenično „ovdje i sada“, ovog trenutka, na ovom mjestu, uz današnje situacije, pod današnjim meteorološkim uvjetima, u ovdašnjem frizerskom salonu, u našem gradskom kvartu, sa našim gradskim ljudima, prijateljima, u situacijama na našim ulicama, parkinzima, ugostiteljskim objektima…
Tako su policajci stanice u Miladijama zaprimili poziv iz stana iznad frizerskog salona Čisto ludilo u blizini zgrade Toranj u Titovoj ulici. Najbliži parking koji osmatraju je onaj u Kočićevoj koju kolokvijalno nazivamo Notarskom ulicom.
Gradske odrednice koje se tretiraju u priči protežu se od Plana do Doma mladih i Aleje Alije Izetbegoviča, a ljudi koji su nezaobilazna tema grada (od krojača Zone, Kengleta, Zlaje Mujkića, Asima, Berbe, Amira, Sose i Hame, pokojnih Vojina Komadine, Čestimira Dušeka i mnogih drugih) nezaobilazni su i u ovoj priči.
Predstava Čisto ludilo pruža nam priliku da kroz neobični koncept i zanimljivu komičnu krimi-formu tretiramo sebe i svoje okruženje kao dio pozorišnog života. (Tuzlanski.ba)
