Osam godina nakon što je istrijebljen lovom, divlji evropski bizon (Bison bonasus) vraćen je na dine holandske obale, a to bi moglo da otvori vrata njegovom povratku i na ostali dio Starog kontinenta.
Najveća evropska kopnena životinja posljednji put je viđena u Holandiji prije više stotina godina, a njena evropska populacija je istrijebljena do 1927. godine. Uprkos pokušajima da se tokom 50-ih godina prošlog vijeka vrsta ponovo uzgoji u divljim predjelima Poljske, evropski bizon je i dalje jednako ugrožen kao crni nosorog.
Iz tog razloga šumari evropskim bizonima, koji u Evropi ima oko sedam hiljada, tokom zimskog perioda često donose dodatnu hranu kako bi osigurali da prežive hladnoću.
Međutim, holandsko istraživanje o 22 bizona koji žive u Kransvlaku, dini veličine 330 hektara i prirodnih jezeraca koji su dio nacionalnog parka Zuid-Kennemerland na sjeveru Holandije, daje nadu da bi evropski bizon ipak mogao da preživi.
Naima, u studiji se dovodi u pitanje da je šuma prirodno stanište evropskog bizona što otvara mogućnost da se pokuša da se životinja integriše u cijeli niz drugih krajolika.
“Godinama se vjerovalo da je evropski bizon šumska životinja, ali u to nismo bili sigurni. Vjerovali smo da šume za njih nisu dobre, jer su tokom zime hranu tražili na mnogim mjestima. Dolazili su do sijena, što nije baš prirodno ponašanje”, kaže Ivon Kemp, vođa projekta i koautorka objavljene studije.
Istraživanje je pokazalo da bizoni mogu da prežive bez dodatne hrane koju su dobijali u šumi, kao i da se mogu snaći i na manjim prostorima. Osim toga, pokazalo se da mogu da žive i blizu ljudi.
“Dokle god se bizonima ljudi ne približavaju na manje od 50 metara, životinja nije pod stresom”. objašnjava Kemp.
Učinak bizona na krajolik je očigledan, a bizonima čini se da im i odgovara novi životni prostor. “Uzbudljivo je gledati prirodu kako se prilagođava”, dodaje Kemp. Kransvlak kontroliše populaciju i svoja dva mužjaka redovno mijenja s drugim konzervatorskim projektima u svijetu. “Ovo su divlje životinje, mi to ne zaboravljamo i stalno učimo”, zaključuje Kemp. (nationalgeographic.rs)
