Zamislite operaciju slijepog crijeva, vađenje zuba, ili čak neke teže hirurške zahvate bez anestezije… Do 19. stoljeća anestezija nije primjenjivana u medicini, pa su ljudi tokom operacije osjećali jaku bol, a postojala je osoba zadužena da ih umiri.

Naročito je bilo bolno kada su ljude operisali Grci i Rimljani, iako su Grci samo ponekad operisali ljude, kada je to bilo potrebno, tako da su najčešće pri porođaju umirale nekadašnje trudnice i ljudi koji su bili teže bolesni, a umirali su zbog toga što se tada nije znalo za viruse i bakterije te ostale mikroorganizme.

 „Prave“ anestezije, koja se koristila kod bolesnika, nije bilo sve do 19. stoljeća, kada su se počela provoditi prva istraživanja u ovom području. Tokom 1800. britanski hemičari Humphry Davy i Thomas Beddoes opisuju neka svojstva dušikovog oksida (tzv. “rajskog plina”), ali u tim je danima ovaj plin korišten samo za zabavu. Za rajski plin koriste se još dva naziva (dušikov suboksid i dušikov oksidul ukoliko je hemijska formula oksida N2O). Drugi značajan medikament koji se koristio u anesteziji bio je hloroform, otkriven 1831. godine. Njegova je djelotvornost potvrđena 1847. godine.

Anesteziju je osmislio Oliver Wendell Holmes 1846. godine, a modernu anesteziju Joseph Lister. Joseph Lister osmislio je i karbolnu kiselinu (fenol u tekućem stanju) koja se koristi u sterilizaciji.

U martu 1842. u Danielsvilleu, Georgia, dr. Crawford Long bio je prvi u korištenju anestezije tokom operacija, dajući je svom prijatelju, koji je također bio školski učitelj (James M. Venable) prije ekscizije jedne ciste iz njegova vrata.

Prvu uspješnu operaciju pod anestezijom 1847. proveo je ruski hirurg, Nikolai Ivanovich Pirogow. (Tuzlanski.ba)