Rođen na današnji dan 1853. godine u Zundertu, Vincent van Gogh danas predstavlja jednog od najistaknutijih slikara postimpresionizma.

Nakon što je mladi Van Gog riješio da krene očevim stopama i posveti život religiji, 1879. godine je poslat kao misionar u Vasmes, u rudarski region Borinage (Belgija), piše National Geographic.

U tom periodu nastaje “Ljudi koji jedu krompir”, jedno od njegovih najpoznatijih djela.

Godinu dana nakon toga, kada se vratio iscrpljen u roditeljsku kuću, riješio je da se posveti slikarstvu.

Vinsentova djela su bila odraz njegove mračne ličnosti, dok je inspiraciju uvijek pronalazio u francuskim realistima i Rembrandtu.

“Želio sam da slikam ljude koji rade i da sa apsolutnim realizmom reflektujem svakodnevni život najugroženijih”.

Život u Francuskoj

Ubrzo je napustio roditeljski dom i preselio se u Pariz sa bratom, gdje se upoznaje sa impresionistima poput Toulouse-Lautreca i Paul Gauguina.

Vjerovatno najpoznatija priča vezana za ovog umjetnika dogodila se u oktobru 1888. godine, tokom života sa Gauguinom.

Odnos između njih dvojice postajao je sve teži zbog snažnog karaktera i jednog i drugog. U toku svađe, Van Gogh je otišao toliko daleko da je napao Gauguina britvom, a onda je očigledno postiđen zbog ispada napravio novi, odsjekao je svoju ušnu resicu i poslao je Gauguinu.

On s druge strane, nije bio dirnut ovim činom pokajanja, već ga je označio kao ludaka sa kojim nije namjeravao da nastavi cimerski život. Dva poznata autoportreta slikara sa zavijenim uhom svjedoče o ovom događaju, ali i sumornom stanju u kom se umjetnik nalazio.

Nakon Gauguinovog odlaska, njegov brat je uspio da ga ubijedi da ode u bolnicu u Arlu.

U maju 1889. godine, uplašen za svoje zdravlje i rad, Van Gogh je zatražio da bude primljen u psihijatrijsku bolnicu Sain Remy de Provence, gdje je ostao narednih godinu dana.

Samoubistvo

Tokom posljednjih trideset mjeseci života, Van Gogh je naslikao oko pet stotina djela. A novu krizu koju je doživio tokom februara 1890. godine je opisao “kao početnu tačku jedne od najtužnijih epizoda u životu koji je već bio opterećen tužnim događajima”.

Likovni kritičar Robert Hughes je napisao da je između maja 1889. i maja 1890. godine, Van Gogh “imao napade očaja i halucinacije koji su ga sprječavali da radi, a između njih, mjesece u kojima je radio kao u ekstazi”.

Međutim, njegova depresija se pogoršala i on je prema zvaničnoj verziji, 29. jula 1890. godine,  šetajući selom – pucao iz revolvera u svoje grudi i vratio se u pansion.

Dva dana nakon toga on je preminuo u svom krevetu, na rukama brata Tea.

Nakon njegove smrti je otkriveno pismo u kome je pisalo “Rizikovao sam život za svoj rad, zbog čega mi je razum napola uništen“.