U vremenu kada je sudbina glavnog grada, ali i cijele države visila o koncu, 2. maj 1992. godine postao je simbol otpora, hrabrosti i početka višegodišnje opsade Sarajeva.
Dana 2. maja 1992. godine, jedinice tadašnje Jugoslovenske narodne armije (JNA) pokušale su zauzeti zgradu Predsjedništva Bosne i Hercegovine, ali su u tome spriječene zahvaljujući odlučnoj i hrabroj odbrani pripadnika Teritorijalne odbrane RBiH.
Na svega stotinjak metara od zgrade Predsjedništva, kod Skenderije, tenkovi i oklopni transporteri JNA zaustavljeni su nadljudskim naporima branilaca.
Taj dan, kada je spriječeno zauzimanje ključne institucije države, smatra se jednim od presudnih trenutaka u borbi za očuvanje samostalnosti i nezavisnosti Bosne i Hercegovine. Bio je to početak duge opsade Sarajeva koja će trajati više od 1.400 dana, ali i simbol odlučnosti njegovih stanovnika da ne pokleknu.
Istog dana, još jedan događaj uzdrmao je javnost. Na sarajevskom aerodromu, vojska JNA zarobila je tadašnjeg predsjednika Predsjedništva BiH, Aliju Izetbegovića, koji se vraćao iz Lisabona sa pregovora.
On i njegova pratnja odvedeni su u Lukavicu, što je izazvalo veliku zabrinutost u zemlji i inostranstvu. Već narednog dana, nakon teških pregovora, dogovorena je razmjena i Izetbegović je oslobođen.
Snimci predsjednika koji iz Lukavice telefonski obavještava javnost da je otet obišli su svijet, zajedno s dramatičnim kadrovima zapaljenih tramvaja na Skenderiji i eksplozija granata u samom centru Sarajeva.
Tog dana zapaljena je i Glavna pošta, što je dovelo do prekida 45.600 telefonskih linija. Mnogi građani Starog Grada i Centra ostali su bez mogućnosti da stupe u kontakt s porodicama, prijateljima i ostatkom svijeta.
Grad koji nije pokleknuo
Iako je napad spriječen, Sarajevo je ostalo pod opsadom koja će trajati više od tri godine. Neprijateljske snage s okolnih brda svakodnevno su granatirale grad, gađale civile i držale stanovništvo pod konstantnom snajperskom vatrom. Ipak, Sarajevo nije palo.
Najbolnija žrtva – petogodišnja Aida
Za Fahrudina Kučuka, poznatog dječijeg pisca, 2. maj je dan koji pamti po ličnoj tragediji. Tog dana izgubio je svoju petogodišnju kćerku Aidu. Geler granate, ispaljene prema zgradi na Grbavici, probio je zid spavaće sobe i pogodio djevojčicu dok je spavala.
Ranjenju u preponsku arteriju te nije bilo spasa. Aida Kučuk postala je jedna od najmlađih žrtava opkoljenog Sarajeva.
