Poznati fizičar Stephen Hawking i milijarder Juri Milner su najavili projekt vrijedan 100 miliona dolara koji bi u roku od 20 godina omogućio svemirsko putovanje do obližnjeg zvjezdanog sistema brzinom jednakoj petini brzine svjetlosti.
Projekt Breakthrough Starshot – treća Breaktrough inicijativa u proteklih četiri godine – testirat će naučna saznanja i tehnologije nužne za slanje perolake robotske svemirske letjelice do zvjezdanog sistema Alfa Kentauri, udaljenog 4,37 svjetlosnih godina, odnosno 40.000.000.000.000 kilometara.
Prema planovima, laser snage 100 milijardi wata bi slao svjetlosni snop koji bi pogonio “nano letjelicu” koja bi težila nešto više od lista papira i koja bi za pogon koristila jedro ne veće od dječijeg zmaja, napravljenog od materijala debljine nekoliko stotina atoma. Letjelica bi trebala letjeti brzinom od 60.000 kilometara u sekundi, piše The Guardian, prenosi Al Jazeera.
Milner je milijarder i nekadašnji fizičar koji je rođen u Rusiji, a jedan je od osnivača Breaktrough nagrada, najvećih u nauci, koji se dodjeljuju za temeljna istraživanja u fizici, matematici i prirodnim naukama.
Prošle godine je sa Hawkingom najavio projekt Breakthrough Listen vrijedan 100 miliona dolara koji bi se tražio vanzemaljski život izvan našeg sunčevog sistema.
Svemirska letjelica koja se kreće brzinama bliskim brzini svjetlosti je bila nezamisliva prije 15 godina. Naučnici smatraju da će za 15 godina, a napretkom u mikroelektronici, nanotehnologiji i laserskom inženjeringu, biti moguće dostići te brzine.
Istaknuti naučnici
Istraživački program će predvoditi Pete Worden, nekadašnji čelnik NASA-inog istraživačkog centra.
Upravni odbor projekta, osim Milnera i Hawkinga, čine osnivač Facebooka Mark Zuckerberg, a savjetovat će ih brojni istaknuti inženjeri i naučnici.
Nadu projektu daje Moorovov zakon, koji navodi da se memorija i procesorska moć računarskih čipova udvostručuju svakih 18 mjeseci. Novi napreci u nanotehnologiji znači da će se moći napraviti materijali sa jedinstvenim osobinama. Također, novi napreci u laserskoj tehnologiji znači da se može generirati velika snaga uz relativno male troškove.
U srcu projekta je svemirska letjelica i solarno jedro. Velika prepreka u svim svemirskim misijama je cijena lansiranja te težina goriva. Minijaturizacija mikroelektronike znači da će biti moguće uklopiti cjelokupni kontrolni sistem, senzore, kamere, navigacijsku opremu, fotonski potisnik, odašiljač i napajanje na sitnu silikonsku pločicu koja bi se montirala na ultra tanko jedro koje teži samo nekoliko grama. To jedro bi trebalo reagirati na pritisak svjetlosti.
Istraživači su prije više od 50 godina zaključili da sunčeva svjetlost može pogoniti svemirske misije, a do 1989. godine su izračunali da sama solarna radijacija može polako pogoniti svemirski brod sa velikim laganim jedrima – koji ne bi morao nositi gorivo – do brzine od 100 kilometara u sekundi, što je brže od bilo koje današnje letjelice. I uz takvu brzinu let do najbliže zvijezde bi trajao hiljade godina.
S padom cijena i povećanjem procesorske moći se došlo do toga da svemirske letjelice mogu biti znatno manje i laganije. Te letjelice bi se u hiljada mogle lansirati sa matičnog broda i pogoniti svjetlosnim reflektorom, laserskim odašiljačem snage 100 milijardi wata, koji bi bio postavljen negdje visoko, gdje nema vlage, kao što je pustinja Atacama u Čileu.
Simulacija slanja letjelice u drugu galaksiju u videu ispod. (Tuzlanski.ba)
