Dok je Hamburg tonuo u haos, mnogi gledaoci širom svijeta prvi put su obratili pažnju na demonstrante prekrivenih lica potpuno obučene u crno. Zovu ih Crni blok. Ali to zapravo nije naziv neke grupe već taktike, piše dw.com.

Oni su od glave do pete u crnom, sa maramama preko lice ili fantomkama, kapuljačama ili kapama, često i naočarima za sunce. Cijeli svijet je za njih čuo u predvečerje samita G20 nakon sukoba sa policijom, iako ga, prema izvještajima medija, oni nisu izazvali. Ali su se rado uključili – ka policiji su letjeli molotovljevi kokteli, kamenice, flaše.

Zovu ih Crni blok iako taj naziv nisu sami sebi smislili, štaviše dala im ga je „omražena država” – tako ih je u jednom procesu još 1981. označilo frankfurtsko Državno tužilaštvo. U petak uveče je, prema navodima policije, oko 1.500 njih pustošilo Hamburg, iza su ostajali spaljeni automobili i razbijeni izlozi. Policija je iza ponoći opkolila četvrt Šancenfirtel u kojoj se nalazi čuveni ljevičarski alternativni centar Crvena flora. Bilans je 197 povređenih policajaca i preko stotinu uhapšenih osoba.

Iako naziv sugeriše da se radi o grupi, Crni blok je zapravo taktika uličnih protesta, često nasilnih. Tako se obično nazivaju demonstranti koji se umiješaju među mirne demonstrante, a svoj identitet od policijskih kamera skrivaju maskama. To je zabranjeno prema njemačkom zakonu o okupljanjima i bio je isprva razlog da policija zaustavi protestnu kolonu.

Crni blok je u Hamburgu okupio radikalne ljevičare, autonomne aktiviste i anarhiste. Iako ih ujedinjuju odjeća, otpor „sistemu” i spremnost na nasilje, ljudi u crnom zapravo zastupaju raznorodne ideologije. Pored komunista koji se, kako se zna, zalažu za jaku socijalnu državu i preraspodjelu tako stoje anarhisti koji bi najradije sasvim ukinuli državu.

„Uglavnom sam čula da govore italijanski i španski. To su dakle ljudi koje je uopšte ne zanima kako će Hamburg izgledati u ponedjeljak”, rekla je jedna žena na ulicama Hamburga za Dojčlandfunk.

U međuvremenu je odjeća postala i način identifikacije, signal spremnosti na nasilje. „To je mogućnost da se nastupi militantno, mada ta mogućnost ne mora nužno da se upotrijebi”, kaže Sebastijan Hauns, profesor Univerziteta u Bremenu koji istražuje autonomne protestne pokrete.

Ovakav način bacanja rukavice u lice državi postao je popularan osamdesetih u Zapadnoj Njemačkoj tokom protesta protiv nuklearnih elektrana i prisilnog iseljavanja ljevičarskih skvotova. Tokom samita G8 u njemačkom Rostoku 2007. godine je Crni blok tokom izgreda povrijedio oko 400 policajaca.

Služba za zaštitu ustavnog poretka procjenjuje da danas u Njemačkoj ima 28.500 „potencijalnih ljevičarskih ekstremista”. „Policija je omiljeni neprijatelj autonomnih, ali i autonomni su omiljeni neprijatelj policije”, dodaje Hauns. (Tuzlanski.ba)