Istraživanje je otkrilo ključne gene koji određuju tempo starenja – gen ABO, koji se odnosi na vrstu krvne grupe, gen CDKN2B, izuzetno važan za diobu ćelija, gen APOE, koji upućuje na sklonost ka Alcajmeru, kao i gen SH2B3, koji kod voćnih mušica, ali i ljudi, može da produži život.

Stručnjaci sa Univerziteta Stanford izdvojili su veliku grupu od 800 stogodišnjaka i 5.400 devedesetogodišnjaka i potražili gene koji bi mogli biti ključ njihovog zdravlja i dugovječnosti.

Naučnici ističu da je za dugovječnost prilično važna genetska komponenta i pokušavaju da otkriju tajnu zašto neki ljudi stare sporije u odnosu na ostatak stanovništva.

U okviru istraživanja, razvili su posebnu statističku metodu koju su nazvali “igvas”. Ona podrazumijeva korištenje informacija o bolestima u vezi sa starenjem, registrovanim u velikim studijama.

Na početku studije naučnici su potvrdili pretpostavku da postoji veliko preklapanje između gena koji se odnose na bolesti starijih i gena povezanih sa ekstremno dugim životom.

Snaga uticaja četiri gena analizirana je kasnije u posebnoj studiji sprovedenoj na uzorku od 1.000 stogodišnjaka.

Na osnovu oba istraživanja, tim sa Stanforda zaključio je da posebni geni u velikoj mjeri odlučuju o trajanju života, kao i o tome hoće li osoba u nekom dobu razviti određene bolesti.

Naučnici tvrde da je kod svih ljudi 20 posto dugovječnosti povezano sa genima, a kod osoba koje žive ekstremno dugo – taj procenat je i veći.

Ljudi sa genom ABO rjeđe obolijevaju od srčanih bolesti, koje su jedan od glavnih uzroka smrti u razvijenim zemljama.

Oni koji imaju gen CDKN2B sporije stare, a on ima bitnu ulogu u borbi protiv raka koji se javlja kada funkcionisanje ćelija postane abnormalno. U takvim slučajevima on ima potencijal da spasava živote.

Naučna studija pokazuje da su ljudima potrebna sva četiri gena da bi ostali zdravi čak i u dubokoj starosti. (srna)