Banjalučki kulturolog i istraživač Srđan Šušnica se oglasio putem društvene mreže Facebook u vezi sa napadom u Parizu, a njegovo obraćanje prenosimo u cjelosti.
Žao mi je pariskih i francuskih građana, bijesan sam na islamske fundamentaliste koji u svoje ruke uzimaju pravo života ili smrti, ali žao mi je i mojih komšija i bijesan sam na srpske ekstremiste i nacionaliste koji su sebi uzeli za pravo da istrijebe cijela sela i gradove od mojih komšija muslimana i katolika. Ta nesreća mi je ipak bliža jer je dio naših postojanja i života ovdje i sada.
Jama Bunarevi, u blizini logora Manjača, 14. novembra 2015 – 1992 – u njoj su bačena tijela 24 čovjeka, građanina BiH, muslimana/Bošnjaka koji su zatvarani i ubijeni zbog svog imena, prezimena, vjere ili nacije… Logor Manjača je služio u sistemu koncentraciono-prelivnih logora i mjesta zatočenja Prijedora i ovog dijela BiH pomoću kojih je ratna elita Beograda i SDS-a počinila genocid u Bosanskoj Krajini. Uspjeli su da protjeraju i istrijebe velike enklave nesrpskog stanovništva Prijedora, Sanskog Mosta, Ključa, Kotor-Varoši i Banjaluke kroz kampanju kaskadnog terora, napada na sela, individualnih i grupnih ubistava po selima i kućama, označavanja, grupisanja, zatočavanja, prelivanja iz jednog logora u drugi ili prelivanja dijela logoraša na stratišta gdje su organizovano likvidirani, masovne deportacije… Ono što će se na kraju desiti u Srebrenici, počelo je zapravo u Krajini, strateški najvažnijoj regiji beogradskog plana “RAM” koju se moralo “očistiti” i kontrolisati kako bi se omogućilo povezivanje RSK, Banjaluke, Bijeljine i Beograda te nastavilo sa etno-teritorijalnim homogeniziranjem tzv. srpskih zemalja…
Ratni zločini počinjeni u ime RS su bili cilj, a ne posljedice rata, što je jedna bitna razlika u odnosu na ostale zločine počinjene u ratu u BiH.
U RS koja je nastala upravo na podlozi plana RAM i istrebljenja na etničkoj i vjerskoj osnovi, vlada politika šutnje, zaborava i negiranja genocida i zločina na kojima se stvarala RS. Također, sramota je da država BiH još uvijek nema popis mjesta i datuma sjećanja na žrtve svih zločina počinjenih u ovome ratu, nema propisan univerzalistički državni protokol za komemoriranje, niti pokušava da označi i zaštiti ova mjesta od zaborava i ponižavanja, bilo da je u pitanju Tomašica, Omarska ili Kazani.
Zaboravom i negiranjem žrtve se još jednom ubijaju i ponižavaju, bez obzira čije su, napisao je Šušnica na Facebooku, prenosi N1. (Tuzlanski.ba)
