Svečano otvaranje samostalne izložbe autora Muje Grbića, dobitnika nagrade za crtež i Grand Prix Bijenala umjetnosti minijature BIH 2017. biće upriličeno u Subotu 20. oktobra u 19.00 sati u velikoj i maloj galeriji BKC-a Tuzla. Naziv izložbe: MODRAC, KOCI I OKROCI.
Mujo Grbić, rođen 22. 3. 1960. godine u Kiseljaku kod Tuzle.
Opću gimnaziju završava u Tuzli a arhitektonski fakultet uspješno završava u Sarajevu. Za sebe kaže da je „kapitalista u socijalizmu, ratnik u ratu, socijalista u neoliberalnom kapitalizmu“. Živi i ne radi u Tuzli.
Kritički osvrt na izložbu ”Modrac koci i okorci”, Mujo Grbić
Vođen avangardističkom tenedencijom, autor Mujo Grbić u neposrednoj blizini vlastitog tradicionalnog okruženja prepoznaje svijet konstruktivističkih struktura.
Pepoznavanje postojećih likoravni komponovanih u skladu sa vremenom, prostorom i tradicijom ukazuje na višegodišnje iskustvo vizualizacije, istančan osjećaj za kompoziciju i sposobnost rekonstruktivnog oblikovanja. Jedan od rijetkih autora koji je u stanju stvoriti individualnu stvarnost dosljednu estetici minimalističke vizije. Jednostavnost i redukcija, izraz su i svjedoci prepuštanja unutar stvaralačkog procesa i proizvode obrat u percepciji posmatrača.
Neokončivi ritam nazvan ”Modrac koci i okorci”, koji kreiraju crno-bijele slike, crteži, komponuje bezvremensku ideju neovisnu o fizičnosti, egzistencijalizmu ili metamorfozi forme. Perceptivni ritam linija, proces trodimenzionalne i dvodimenzionalne modulacije nas ostavlja zatečenim zbog nedokučivosti i neprikosnovene sposobnosti umjetnika da povuče korelaciju između svjesno izabrane forme uslovljene tradicijom i životnog procesa, kao misao koja neće završiti, neće stati ni nestati, nego će ostati u vremenu i prostoru kao umjetnikov trag. Odmicanje od mimetičnosti foćografskog medija, zapravo je vraćanje osnovnim vrijednostima elementarne slike. Grafički pristup geometrizaciji i nekoloritu, kao i konstruktivnoj tendenciji vizualizacije beskonačnog zahtjeva studiozniji pristup analizi same jezgre simboličkog.
Horizontale i vertikale, mreže linijskih sistema, raspukline i prodori nastali presijecanjem, preklapanjem, beskonačnim varijacijama linija, upućuju na zakon višeg reda u oku posmatrača i njegovoj skrivenoj stvarnosti. Antiforma praznine suprostavlja se strogoći geometrije i simetrije, varijacijama gustog toka linija do rijetkog iščeznuća u bjelini, namećući princip dekonstrukcije koja proizvodi unutrašnju napetost i osjećaj umjetnikovog produktivnog otpora. Koristeći simboličke odnose forme i antiforme, odnos znaka i značenja, vješto balansira između tradicionalnog motiva likovnog rješenja i semantičkog konteksta.
U vremenu u kojem je umjetnost postala alatka za klesanje postojećih uvjerenja zamjenjujući ih produktom-artefaktom koji treba da nadomjesti emotivnu ispraznost i nedostatak mašte, autor uspijeva ostati vjeran naizgled destruktivnom pokretu koji preferira spontanost, dakle, slobodu izražavanja. Naime , DA-DA je rušila sva postojeća pravila i funkcije, kao i sam autor koji napušta visoko stilizirane forme sklone aristokratskom kriticizmu i procjeni medijske propagande i okreće se konstruktivizmu ”Arte povera ”. Uporedo sa samozatajnošću umjetnikova karaktera kreće se i ritmična dekonstrukcija postojećih konstruktivnih elemenata izvađenih iz ograda, taraba i avlija u našem neposrednom okruženju koja zamagljenom oku posmatrača na prvo viđenje predstavlja ljušturu, bez smisla, bez suštine. Upravo tu je primjetno dadističko stajalište i svjesnost da je izostanak smisla, zapravo vraćanje polaznim korjenima. Upravo je u tom rascjepu tradicije i sadašnjosti, kao i u ideji dekonstruktivizma i destrukcije začeta ideja koja manifestuje određeno stanje duha sklono spoznaji novih vidika i nove interpretacijske forme.
Možemo slobodno reći da je ova izložba autorov produktivni otpor raznim oblicima savremene društvene izolacije kao i trenscendentalnom jednoumlju, te predstavlja eklektički put istraživanja korjena postojećih značenja i nove stvarnosti.
Maja Dedić, akadem.grafičar
