Manekenka i pjevačica iz Kalifornije Taylor Muhl (33) se oduvijek razlikovala od drugih po neobičnom biljegu na stomaku. Slučajno je otkrila da se zapravo radi o rijetkom genetskom fenomenu – himerizmu. Tako je lijeva strana njenog tijela zapravo njena sestra blizankinja.

Himerizam u genetici označava situaciju kada se jedan organizam sastoji od ćelija koje potiču od više zigota (oplođenih jajnih ćelija). Ova mutacija je veoma rijetka, a do sada je zabilježeno manje od 100 takvih slučajeva među ljudima. Razlog tome je što ovi ljudi najčešće ni ne znaju da su “himere”, pošto rijetko imaju vidljive promjene na tijelu koje to otkrivaju.

Kod Muhl je bio drugačiji slučaj, pošto je rođena sa neobičnim biljegom na stomakom, koji pravolinijski dijeli njenu kožu na dvije boje. Osim toga, Muhl je uvijek bila bolešljiva, ali nije mogla da pretpostavi da njene česte prehlade kriju zapravo rijetko genetsko stanje.

 

Pošto je vidjela emisiju o bebi koja ima sličan biljeg kao ona, konsultovala je doktora koji joj je potvrdio da ona zapravo predstavlja “kombinaciju” dve osobe – sebe i svoje blizankinje, sa kojom se spojila još dok je bila u materici.

Tako je cijela njena leva strana malo veća od desne. Kasnijim testiranjem utvrđeno je da ima dva imuna sistema, dva krvotoka i dva seta DNK. Njena bolešljivost je sada objašnjena – sa dva imuna sistema, u sezoni gripa treba duplo više vremena da se razvije imunitet na neki virus.

“Uvek sam krila svoj stomak. Tražila sam fotografima da ga fotošopuju. Ali sada, želim da prihvatim kako izgledam. Želim da inspirišem ljude da se osećaju lijepo iako su drugačiji”, rekla je Muhl za Daily Mail.

Laboratorijski, himerizam se vještački proizvodi u cilju istraživanja, a najpoznatiji slučaj himerizma je kada je stvorena “kozovca” odnosno kombinacija koze i ovce, koja je uspjela da doživi odraslo doba.

Istraživanja “spajanja” čoveka i životinja su takođe rađena, ali su i dalje etički problematična. Protivnici ovakvog testiranja smatraju da to umanjuje dostojanstvo čoveka, i da se time briše granica između čovjeka i životinje.

Velika Britanija je nakon rasprave u parlamentu dozvolila stvaranje ljudskih himera u laboratoriji, uz pomoć matičnih ćelija, uz obavezu da one budu uništene u roku od 14 dana. Rasprava o zakonu koji bi uredio ovu oblast u SAD je pokrenuta, ali nikada nije dobila epilog.

Prednost istraživanja ljudskih himera bi bilo napredak u domenu medicine, genetike i drugih oblasti. Ali pitanje koje se tada postavljalo je: Ako se vještački stvori biće koje ima makar i 1 % ljudske genetike, a potom uništi – da li je to ubistvo? (N1)